Tanıdık olanın tekrarı, resimdeki detayların nefes almasına ve güzellik arayışındaki izleyicinin resmin katmanlarında kaybolmasına izin verir. “Hiper-fotoğrafçılığın” öncüsü olarak bilinen Fransız fotoğraf sanatçısı Jean-François Rauzier’nin yapıtlarının büyüsü budur. İlk bakışta Rauzier’nin eserleri kaotik, hatta gözü yoran imajlar olarak algılanabilir. Fakat, kurguladığı bu gigapixel dünyaların cazibesi, parçalara ayırıp tekrar armoniyle bir araya getirdiği imajların hayranlık uyandıran yapısında yatar.
Rauzier’yi anlamak dijital fotoğrafçılığın özünü, özellikle “hiper-fotoğrafçılık” ile ulaştığı mertebeyi kavramayı gerektirir. Fotoğrafın hareketli filmin aksine izleyiciyi uzun süre meşgul edememesini mesele edinen Rauzier, dijital fotoğrafçılığın imkanlarını kullanarak, kendi karmaşık manzaralarını yaratmak üzere fotoğrafı bozar ve çoğaltır. Bu tekniği 2002’den beri uygulayan Rauzier’nin hiper-fotoğrafları, standart bir fotoğraftan on bin kat daha yüksek çözünürlüktedir ve 600 ila 5.000 fotoğrafın bir araya gelmesinden oluşur.
