Çocuk Boksörler Sergisi Fotoğraf Müzesinde

Çocukluğumda tek kanallı siyah beyaz televizyonla geçti. Gece yarıları uyanırdık 4 erkek kardeş… Çünkü televizyon Muhammed Ali’nin maçlarını canlı veriyordu o yıllarda. Ben 6 yaşındaydım, en büyüğümüz ise 13... Çocuksu bir merakla şehre hakim kenar mahallemizden diğer evlerin ışıklarına bakardık; kimler bizim gibi saatini kurup maçı seyretmeye gecenin bu en derin vakti uyanmış diye.

Evlerinde televizyon olmayanların üzerlerinde pijama, ayaklarında terlik ya da arkalarını ezerek bastıkları ayakkabılar, paytak adımlarla televizyon sahibi komşularının evine seğirtmesini de görürdük, yayını daha net alabilmek için çatıda telaşlı elleriyle antenlerle oynayanlara, “olmadııı, biraz daha çevir!” diyerek onları yönlendirenlerin seslerini de… Tabii ki, bu curcunaya havlamalarıyla eşlik eden sokak köpeklerini de unutmak olmaz!