Afrika kıtasında çekildiği belgelenen ilk fotoğrafın tarihi, Fransa’nın dagerreyotipi fotoğraf makinesini dünyaya takdim etmesinden yalnızca üç ay sonrasını, 7 Kasım 1839’u gösteriyor. Muhammed Ali Paşa’nın haremini dışarıdan gösteren fotoğraf, Fransız ressam Horace Vernet tarafından İskenderiye’de çekildi. Hiçbir erotik unsur taşımamasına rağmen Fransız izleyicilerin müstehcenlik tasavvurlarıyla ilgili fantezilerin fitilini ateşleyen fotoğraf, Paris’te sansasyon yarattı.Heba Y. Amin’in “Düşüncenin Doğrusal Yayılımı" isimli sergisi, kolonyal tahayyülün, optik araçların istilacı bakışı aracılığıyla, özellikle kadın bedeni olmak üzere kırılgan bedenleri nesneleştirme biçimlerini ele alıyor. Sergideki işler, haritacılık yöntemleri ve gözetim sistemleri üzerinden işleyen tahakküm ve kontrol mekanizmalarını düşünmeye davet ediyor. Özellikle Afrika kıtasındaki teknoloji politikasını sorgulayan sergi, gözlem tekniklerinin teknolojinin kolaylaştırıcılığı ile ilişkisini inceliyor. Serginin ismi, Düşüncenin Doğrusal Yayılımı, görmenin nasıl meydana geldiğini açıklayan geometrik optiğin temel yasalarından birine atıfta bulunuyor ve algıyı görme biçimleri ve iktidar pozisyonlarını sorgulama çerçevesi olarak kavramsallaştıran ortaçağ Arap bilim insanı İbn-i Heysem’in izini sürüyor.
Sergi, sanatçının 2014’ten beri üzerinde çalıştığı Dünya Kusurlu bir Elipsoid (The Earth is an Imperfect Ellipsoid) isimli projesini açımlıyor. Dünya Kusurlu bir Elipsoid projesi, El-Bekri’nin 11. yüzyılda yazdığı coğrafya metni Yollar ve Ülkeler Kitabı’ndan (Kitabü'l-Mesalik ve'l-Memalik) faydalanıyor. Kitap, İslam İmparatorluğu hakimiyetindeki Batı Afrika’da yer alan önemli ticaret yollarının ilk kapsamlı tasviridir. Ancak Batı Afrika’yı bizzat görmemiş olan El-Bekri’nin aksine Amin, El-Bekri’nin kitabının parçalarını kılavuz edinerek aynı yollarda beş aylık bir yolculuğa çıktı. Proje, karşılaştıkları kadınların cinsel anlamda aleni tasvirleri üzerinden coğrafyaları tarif eden satıcıların, tüccarların ve seyyahların kitapta aktarılan anlatımlarını eleştiriyor.
Heba Y. Amin’in çalışmaları, siyaset, teknoloji ve mimarinin kesişim noktaları üzerine kapsamlı bir araştırma ve stüdyo pratiği üzerine temellenmiştir. Çeşitli araçlar ve yoğun olarak da arşivlerle çalışan sanatçının işleri, çoğunlukla tartışmalı bölgelerde olmak üzere ulusal egemenlik anlatılarına dikkat çekerek bu anlatıları inceler ve özellikle de Batı merkezli tarihyazımına içkin metodolojik varsayımları sorgular.
Amin’in sanatsal çalışmaları dünyanın çeşitli yerlerinde gösterilmiştir. Bunlardan bazıları: 10. Berlin Çağdaş Sanat Bienali (Berlin, 2018), Kunstpreis der Böttcherstrasse – aday gösterildi (Kunsthalle Bremen, 2018), MAXXI - Ulusal 21. Yüzyıl Sanatları Müzesi (Roma, 2018), Krakov Çağdaş Sanat Müzesi (Krakov, 2018), 15. İstanbul Bienali (İstanbul, 2017), Karaçi Bienali (Karaçi, 2017), İki Şehir Arasındaki Mesafenin Gökbilimsel Tayini – solo sergi (Zilberman Gallery, İstanbul, 2017), Dak’Art Bienali (Dakar, 2016), Dünya Kusurlu bir Elipsoid – solo sergi (Künstlerhaus Bethanien, Berlin, 2016), Varşova Modern Sanat Müzesi (Varşova, 2016), 9th Forum Expanded Exhibition (64th Berlinale, Almanya, 2014), IV. Moskova Genç Sanat Uluslararası Bienali (Moskova, 2014), WRO 15. Medya Sanatı Bienali (Vroklav, 2013).
