
Formula 1 Grand Prix yarışları özelinde kurgulanmış, ütopya / distopyanın bir resmi sayılabilecek yapay topografyalarda şahit olunan kısa ama göz kamaştırıcı “an”ları belgeleyen İleri, göstergebilim çerçevesinde gösteriyi ve yok-mekan içinde bedeni analiz ediyor. Teknolojinin, makina (araba) formunda insanla (pilot) kurduğu uzamsal bağı ve toplumun teknik ve hayali döngüsünü kapsülleyen bu anlar, Grand Prix yarışlarında yüzeye çıkan neo-liberalizm ve serbest piyasa ideolojisi ile beraber trans-hümanist rüyanın şahitliğini yapıyor.