
Kadın, bir erkek için doğaya kendisini en yakın hissettiği varlıktır. Çünkü kadın, doğurma ve hayat yeşertme özelliği ile aslında doğaya çok benzer. Bu yüzdendir ki doğadan bahsederken bir çok dilde “doğa ana” terimi kullanılır. Çünkü o her şeye rağmen bağışlayan ve hayat ile adam arasındaki köprüyü oluşturan varlıktır. Bunu da yapabilmesinin en büyük kaynağı kadının kendisini yeniden yaratabilme özelliğidir. Sadece çocuk doğurarak bir mucizeye sebep olmakla kalmayıp kendisini de ruhen yeniden yapılandırabilme özelliğine sahiptir kadın. Bunu da hayatın kendisi gibi bir döngü halinde ve hep kendisini merkeze koyarak yapar.