Foto Gaste

 Çayırköy’deki Unutkan Silahşörler, Tanju AKLEMAN’ın, Evrensel Kültür Dergisi’nde yayınlanan ve fotoğraf üzerine farklı bakış açısını içeren yazılarını bir araya getirdiği bir deneme kitabıdır. Çayırköy’deki Unutkan Silahşörler ile başlar, Çayırköy’deki Ya da Dünyanın Başka Bir Yerindeki Unutkan Silahşörler ile biter. Türkiye’deki fotoğrafçılarla başlar, dünyanın her yerindeki fotoğrafçılarla sonlanır. O fotoğrafçılar Josef SUDEK’ten balık satın alırlar karşılığında fotoğraf makinalarını satarlar, alış veriş merkezinde Man RAY, Lewis HINE, Werner BISCHOF üzerinden neden olduğunu bilmeksizin düşüncelere dalarlar, Şehir Hatları Vapurlarını fotoğraflarlar ama adlarını hiç ama hiç bilmezler, merak da etmezler. O fotoğrafçılar Zonguldak’ın Çayırköy’ünde ya da dünyanın başka başka yerlerindeki köylerde, kasabalarda ya da bir şehrin sokaklarında yemeklerini yerler, çaylarını, şaraplarını ya da kahvelerini içerler. Ama hep unutkandır o beyinler.   Beyinleri başka beyinlerin esiridir. ...

 1990 yılının baharında Karadeniz Ereğli’ye maden ocaklarından kömür taşıyan bu treni diğer buharlılardan ayıran özelliği yükünün emek olmasıydı. ‘Kara Tren’, madencileri ve yeraltında insanüstü çabayla çıkardıkları kömürü taşımaktaydı; tren gücünü, madencilerin alın teriyle yoğurduğu kömürden almaktaydı. Madenciler yorgundu, ‘Kara Tren’ler de... Kısa süre sonra buharlı lokomotifler depoya çekilip “müzelik” oldular. Son yolculuklarına tanık olduğum madencileri ve emeğini taşıyan “45017, 45001”ile diğer buharlı lokomotifler neredeler acaba? Ereğli Garı’nın bir köşesinde müzelik mi oldular, yoksa hurda demir yığınına mı dönüştüler? Ya anılar? Madencilerin, makinistin, ocakçının, onların geri dönüşünü özlemle bekleyen yakınlarının… Hepsi de siyah-beyaz fotoğrafın derinliğinde ve hüznünde gizliler. ‘Kara Tren’in kömür karası, buhar beyazı fotoğrafa da yansıdı; ikisi birbirini tamamladı adeta. ‘Kara Tren’in hüznüyle, siyah-beyaz fotoğrafın hüznü birleşti. Solgun fotoğraflar, o ‘an’ların...