İnsanoğlu doğduğu andan itibaren, farkında olmaksızın çevresini etkilemeye, değiştirmeye ve kendisi de çevreden etkilenmeye, değişerek çevreye uyum sağlamaya başlar. Bu çift yönlü etkileşim, yaşam boyu sürer.
İletişim ve etkileşim insanlık tarihi kadar eskidir. Binlerce yıl öncesinden bu güne kalabilen mağara resimleri de bunun somut kanıtıdır. İnsanın var olması ile ortaya çıkan iletişim olgusunun temelinde, paylaşma ihtiyacı vardır. İletişim, etkileşime; etkileşim ise değişime yol açmıştır.
Başta görsel iletişim olmak üzere, iletişim yol ve yöntemlerinin hepsi, içsel olanın dışa vurulması içindir.
Görünenin; bir yüzey üzerine kaydedilmesi, kalıcılı duruma gelmesi insanoğlu için bir rüya, erişilmesi mümkün olmayan bir ütopya idi. Fotoğraf makinesinin icadı ile başlayan süreç, teknolojinin baş döndürücü bir şekilde ilerlemesi ve fotoğrafın internet üzerinden anında milyonlarca insana ulaşılabilir hale gelmesi fotoğrafın gücünü hayal edilemez bir noktaya getirmiştir. Fotoğrafın sözden ve yazıdan daha güçlü ve etkili bir dili vardır. Bazen tek bir fotoğraf dünya siyasetine yön verebilmektedir.
Zamanla birlikte fotoğraf, toplumların bilgilenmesini, gelişmesini ve değişmesini sağlayan çok önemli bir iletişim aracı haline dönüşmüştür.
Bütün iletişim ve etkileşim araçları gibi, fotoğrafik dil de insanoğlunun hayatında ne kadar önemli yer tutar ve etkili olursa, bireyin ve toplumsal katmanların dönüşmesinde de o kadar rol oynar. Yazı dilinden sonra bir iletişim ve etkileşim aracı olarak büyük bir hızla evrilmeye yönelen yeni dilin görsel dil olduğunun, görsel dilin giderek baskın duruma geleceğinin belirgin işaretleri vardır.
Bunun içinde, fotoğrafik görüntünün yerinin çok önemli olduğuna (önemli olacağına) da kuşku yoktur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder