Deneme Film Gösterimi

2015 baharı boyunca, Ersan Ocak'ın yürütücülüğündeki Deneme Film (Essay Film) yüksek lisans dersi Ka Atölye’nin ev sahipliğinde gerçekleşti. Ka Atölye, bu “özgür ders”te üretilen filmleri seyretmeye bekliyor.

5 Haziran, Cuma 18:30

Devekuşu (14’)
Oğuz Baran

Stop, Take a Photograph and Move On (8’)
Gevher Ebru Çevikoğlu, Şölen Ödül Selvi

Voyage au bout de l'insomnie (6’48”)
Melis Geyik

Kent, Kimlik ve Aidiyet: Ankara (6’56”)
Anıl Karakaya, Pınar Çalışkan

The Elevator (2’12”)
Narjis Mirza

Reflection of Love (8’11”)
Meriç Tuncez

Avec Soleil (17’31”)
Jason Nasarovsky

Laura Rascaroli, The Personal Camera adlı kitabında, “deneme film” (essay film) üzerine çalışan düşünür ve akademisyenlerin sadece bir konuda mutabık olduklarını söyler: Deneme filmin tanımı sorunludur! Sınırları aşan, melez bir biçim olan deneme film, kurmaca ile kurmaca-olmayan arasında bir yerde durur.

Deneme film geleneksel, yerleşik sınırlara karşı saygısızdır, bu sınırları yapısal ve kavramsal olarak tanımaz, ihlal eder (Rascaroli, 21). Deneme film özneldir. Deneme film öz yansıtımlı (self-reflective) ve özdüşünümseldir (self-reflexive). Filmi yapan da, seyreden de, film de kendi üzerine kıvrılır ve kendini gözden geçirir. Deneme film “açık”tır. Keskin cevaplar üretip tartışmayı kapatmaz; tam tersine meseleleri açar, düşünme eyleminin sürmesini sağlar (Rascaroli, 35). Deneme film, çok farklı bilgi kaynaklarına başvurarak, düşüncenin doğrusal-olmayan (non-linear) ve mantıksal-olmayan (non-logical) hareketleriyle kurulur (Biemann, 9). Deneme film fragmanlarla çalışır, tekrarı yaratıcı biçimde kullanır. Deneme film görsel olanla işitsel olanı performatif biçimlerde kullanır ve asenkron bir ayrışmaya tabi tutabilir (Biemann, 11). Deneme film karmaşık düşünceler üretir. Bu düşencelerin gerçekliğe bağlı olması gerekmez; çelişik, irrasyonel ve hatta fantastik olabilirler (Alter, 14).