Balzac insanlar için; “yeryüzünde yalnızca “geçmiş öyküsünü ve gelecek yazgısını” değil,
düşündüğünü ve yapmak istediğini de, gösterdiğini ve gizlediğini de taşır.
Hiçbir zaman tek maske değildir yüzü, tek bir maskede birbirine karışmış bir maskeler sonsuzluğudur” der.
Birbirine karışmış bu maskelerin yenilerini yüzlerimize eklerken zaman, geride kalanları da siler, yitirir.
Yitip gidenler biz insanoğulları için endişe kaynağıdır, hüzündür…
Ve “Aslında yaşam değildir bizi yoran, bu maskelerdir…”*
Kim bilir, belki de bir kaçıştır Venedik.
Kaçıştır bu üst üste yığılmış sonsuzluktan, yorgunluktan, yitiklerden…
Ölümsüzlüğe duyulan özlemdir.
Yüze yazılmış yeni öykülerle…
Maskelerle…
Yusuf Aslan
* W. Shakespeare
Yorumlar