Görme artık hakiki ya da doğru olan dışsal bir imgeye tabi değildir. Göz, artık ‘gerçek bir dünyayı’ teyit etmemektedir” (Jonathan Crary)Mixer ve Apollo işbirliği ile gerçekleştirilen, güncel teknoloji araçları ile sanatçıların buluştuğu bu etkinlikte sanatçılar onlara sunulan sanal ortamda, üretimlerini üç boyutuyla ortaya koyma şansı elde edecekler. Sanatçılar; Cins, Erdal İnci, Hilal Özçelik, Meltem Şahin, Ozan Türkkan, Htc Vive sanal gerçeklik gözlüğü ile bulundukları sanal ortamda hayallerindeki imgeyi ortaya koyarken bir yandan da güncel teknoloji araçlarının onlara sunduğu bu yok yerde zaman ve mekan kavramlarını bir kere daha sorgulayacaklar.
Sanat tarihi profesörü Jonathan Crary “Techniques of The Observer On Vision and Modernity in the Nineteenth Century” adlı kitabında şöyle der; “19. Yüzyıla kadarki görme modelini, dönemin görme aygıtları üzerinden eşzamanlı olarak okumak mümkündür. 19. yüzyıla kadar hakim olan en önemli görüntü üretimi, bakılan ile görülen arasındaki ‘gerçeklik’ ve ‘doğalcılık’ üzerinden ‘dışardaki’ dünya karşısında ‘içeride’ konumlandırılan bir gözlemciyi tanımlayan; gözlemci ile optik alet arasındaki gerçeklik aygıtı’ olarak da adlandırılan Camera Obscura üzerinden üretilen imgeye bağlı idi.”
Döneminin önemli bir görme aygıtı olan Camera Obscura’dan bu yana çok zaman geçti. Sanal gerçeklik dünyasını bir karanlık oda olarak tahayyül ederken, arketipi olduğunu söyleyebileceğimiz Camera Obscura ile karşılaşırız. Prensiplerinin ilk defa ortaya atıldığı MÖ 400’lerde Çinli düşünür Mozi, ışık doğrusal çizgiler halinde yayıldığı için Camera Obscurada oluşan görüntünün baş aşağı olacağını doğru şekilde ileri sürmüştür.
Atölye, 19. Yüzyılın başlarında otoritesini yitiren ve o döneme kadar bir çok sanatçı için bir araç olan Camera Obscura’yı sanal gerçeklik ortamında yeniden ortaya atarak farklı bir gerçeklik algısallığı ile mekan zaman kavramlarını tekrar sorgulatacak bir deneyime dönüştürme eğilimindedir.
*Latince; Camera: kubbeli hazne/oda, Obscura: karanlık, karanlık oda.
Yorumlar